publiek op kranen.jpg
NRC-helden (2007)
NRC Handelsblad, maandag 10 september 2007

Asbakken in de wieg van NRC

Door Isabella Steenbergen

Als je ze nodig hebt zijn ze ongesteld. En stuur je ze 's avonds een keer op pad, dan worden ze lastiggevallen in een steegje. Nee, liever geen vrouwen bij de krant.
Dat is hoe het Algemeen Handelsblad erover dacht, vóór de fusie met de Nieuwe Rotterdamsche Courant in 1970. Zo blijkt uit NRC-helden, een locatievoorstelling van Wim Staessens. Voor deze voorstelling, die dit weekend te zien was op het Rotterdamse festival 'De wereld van Witte de With' verzamelde Staessens herinneringen van enkele kopstukken uit de begintijd van NRC Handelsblad. Hieruit destilleerde hij vijf personages, deels herkenbaar als bestaande journalisten. In het leegstaande pand van het Nederlands fotomuseum aan de Witte de Withstraat in Rotterdam, waar in de jaren zeventig en tachtig de krant werd gedrukt, volgen we de verhalen.
Behalve over vrouwen in een mannenwereld, gaan die over carbonpapier en buizenpost, over moordende deadlines en benevelde nachten in Café de Schouw, het piratenhol van de Rotterdamse journalisten.
Staessens heeft begrepen dat de beste humor is als sterke drank: hij moet een beetje pijn doen. Alle verhalen in NRC-helden gaan erin als langdurig gerijpte whisky. Bijtend, scherp en hartverwarmend.
Bij aanvang van de voorstelling leidt een erudiete, Lien Heytingachtige journaliste (Elsje Scherjon) ons door het imposante gebouw. In de Gispen bureaus, in de ouderwetse typmachines, in de adembenemend volle asbakken zien we een verleden belichaamd. André Spoor (Fred van der Hilst), voormalig hoofdredacteur vertelt vol bravoure over de fusie: "Slechts een enkeling stond aan de wieg te juichen. Er was meer droefenis over de twee graven die waren gedolven."
Staessens tracht een zo adequaat mogelijke ontstaansgeschiedenis van NRC Handelsblad te paren aan een zwart-romantische verheerlijking van het journalistenmetier. Dat lukt aardig, al overschaduwt de sterke feitendrang de theatrale zeggingskracht van NRC-helden. De humor raakt echter nooit onderbelicht en daarin klopt het hart van de voorstelling.
 
Adres Wim Staessens